ÇAKTIM!

... ama imzayı çaktım; üzerindeki "geçti" kutucuğu işaretli olan kağıdın üzerine, lisans numaramın altına. Dahası, benimkinin üzerinde de kontrol pilotu hocamın imzası var.

Diğer bir deyişle sınavı geçtim. Artık P5 oldum; yani üç buçuk yıldır k*çımı yırttığım (belki de yeterince yırtmadığım için vuslatımızın bu kadar geciktiği) aşamaya geçmiş oldum. Artık eğitim bitti, artık rahatım.

Zor Rahatım! (*)

Ne rahatı? Sınavlar, eğitimler, ders çalışmalar bitmezmiş ki bizim işimizde... Bunu ben değil, bir-iki ay sonra gireceğim "tazeleme" eğitimi söylüyor sırıta sırıta! Yine de, hayatımda hasbelkader tamamlamayı başardığım tüm eğitimlerdeki gibi yılan hikâyesine dönen LIFUS'larımı tamamlamış oldum ya, bu da birşey. Ama bu birşeyleri bitirme telâşı yok mu sürekli...

Mesele birşeyleri bitirmek değil aslında, en azından söz konusu olan pilotluksa. Base check, LIFUS, altı aylık tazeleme, yıllık tazeleme, kaptanlık, öğretmen kaptanlık, kontrol pilotluğu, uzay mekiği kaptanlığı... böyle bakınca insan bir gün "ulan ben bu dünyaya sınavlara hazırlanmak için mi geldim?!" demez mi? Hem, bunu soracak zamanı bulduğunda emekliliğine gün sayıyorsa ne olacak? Ne olabilir, arkadaşlarından sınav soruları bulmaya çalışmaktan keyfini ıskaladığı o güzel meslek yaşamını, bu yaşama gıpta eden insanlara sanki gerçekten o zevki tatmış gibi anlatıp duracak. Gerçekten yaşayabileceği bir yaşamı hayale çevirecek!

Bir İhtimal Daha Var...

... o da bakış açısını hafiften kaydırmak mı dersin? "Ders çalışmak" değil, sadece keyifle, isteyerek öğrenmek; sonra her gün dünyayı dolaştığı o patates burunlu makineyle birlikte bunları hayata geçirmek, hayata geçenleri izleyip sonra yine öğrenmek. Sınavlar mı? Onlar belki de bu güzel yaşamın tadına varanlara olsa olsa tanıklık ederler, kim bilir?

Sınavı geçtim. Dünyanın en iyi performansı sayılmazdı; ama yolcularımın rahatsız olmadığına eminim. Eksiklerim bir dolu; ama şu anda içimden daha çok çalışmak geliyor. Keyifle ama.

Not: Bu halta çalışmak bazan rakı içmek gibi, yalnız başına gitmez oluyor. Herkes eninde sonunda birileriyle çalışmaya ihtiyaç duyuyor. Şahsen beni yalnız bırakmadıkları için müteşekkir olduğum akrânım, büyüğüm, birçok insan var. Sağ olsunlar.

***

Kontrol Uçuşu!

Bu gece küçük bir risk alıyorum: sonucu belli olmadan önce birşeyden bahsedeceğim. Sonuçta, bu da işimin bir parçası.

Yarın sabah kontrol sınavı uçuşum var. Kokpitimizde sol koltuktaki kaptanım ve sağda bendenizin yanısıra, "jump seat" dediğimiz gözlemci koltuğunda kontrol pilotu sıfatıyla bir kaptanımız daha bulunacak. Öğretmen kaptanlığın yanısıra, özel bir lisansı daha bulunan bu kaptanımızın orada bulunmasının yegâne amacı beni denetlemek ve uçuşumu değerlendirmek olacak. Başarılı olmam hâlinde ben de arkadaşlarım gibi "P5" olacağım, yani alıştırma uçuşlarımı tamamlamış olarak normal görevlerime başlamaya hak kazanacağım. Herkes gibi uçuşlarım yoğunlaşacak, daha çok yorulacağım; ama artık yanımda öğretmen statüsü taşıyan kaptanlar bulunması zorunluluğu olmadan, her seviyeden kaptanlarla uçabileceğim. Üzerime daha çok sorumluluk düşecek ki bu, artık şirketin pilotluğuma daha çok güvendiği, kaptanların desteğimi daha yoğun talep edeceği anlamına geliyor.

Başarısız olursam ne olur? Simulatöre ve kitaplara dönmem, uçuşta eksik bulunan kısımlarımı tamamlamam istenir; ardından tekrar sınava girmem gerekir.

Aslında, risk aldığıma pek de inandığımı söyleyemeyeceğim; çünkü yeterince çalıştım, hazırlandım. Ben güvenilir, emniyetli bir pilotum ve yarın bu bir kez daha resmen belgelenmiş olacak. Bundan sonra, bir aşamayı daha geçmiş olmanın mutluluğuyla, bir damla daha tecrübe kazanmış olarak mesleğime devam edeceğim.

Herkese iyi geceler.

Not: Bâtıl îtikatlarım hiç mi hiç yoktur!!! (Tak tak tak!... Hatır hutur!...)